Helle van Aardeberg

Een donkere nacht,
gevuld met natuur en haar oproep
– En hoe de duis­ter­nis mij hield! -
Ik ging ongezien,
In het donker, met mijn Goden,
waar ik thuishoor in stilte.

Op het geheime pad, ver­momd,
in het geheim, want nie­mand zag me
– En hoe de duis­ter­nis mij hield! -
Met geen ander licht of gids
dan die, die brandde met mijn vertrouwen.

Ik lag op de loer voor het beest
om me te vin­den
Laat jezelf zien!
Geblind­doekt en zon­der angst.
– En hoe die mij hield! -

Pub­lished in Natu­urlijk Poezie, Spring 2012,
Sticht­ing Poëthe­ment & Milieu Edu­catie Cen­trum of Eind­hoven, NL